In de meeste hypotheekakten staat een zogenaamd verhuurbeding. Dat houdt in dat verhuur verboden is en de hypotheekhouder (doorgaans een bank) bij overtreding van dat verbod tot parate executie mag overgaan. Het verhypothekeerde wordt dan verkocht. Zo wilde de hypotheekverstrekker Obvion dat ook doen, ondanks dat zij de woningeigenaar gedoogtoestemming voor verhuur had gegeven. Mocht dit zomaar?

Feiten

In 2010 had Obvion een brief gestuurd waarin stond dat hoewel ze geen toestemming voor toenmalige verhuur gaven, ze er niet tegen zouden optreden. Ze behield zich al haar recht voor om dat alsnog te doen. In 2018 deed ze dat alsnog. In een telefoongesprek met de hypotheekhouder gaf ze toen aan wegens een interne beleidswijziging strenger op te treden. Hij loste € 1.000,00 per maand extra af als financiële geruststelling, maar dat was volgens de hypotheekverstrekker geen reden om de hypothecaire geldlening niet op te zeggen. lees verder

Het is alweer een tijd geleden dat COVID-19 in Nederland zijn intrede heeft gedaan en ondertussen leven we in een andere maatschappij. Mensen moeten zo veel mogelijk thuis blijven en mensen met vitale beroepen draaien vaak overuren. In deze tijden wordt het dan ook lastiger voor huurders om een nieuwe woonruimte te vinden en voor verhuurders om nieuwe huurders te vinden. Daar komt bij dat beide partijen elkaar wel willen helpen door een aflopende tijdelijke huurovereenkomst door te laten lopen, maar dit lijkt binnen het kader van de huidige wetgeving niet altijd mogelijk. Het idee achter de Tijdelijke Wet Verlenging Tijdelijke Huurovereenkomst (hierna: Tijdelijke Wet) is dan ook om de zoektocht naar een nieuwe woonruimte of nieuwe huurders tijdelijk even stil te kunnen leggen. lees verder

De Rabobank heeft aan de beurs verhandelbare certificaten uitstaan die populair zijn onder beleggers vanwege de hoge rentevergoeding. Deze vergoeding is echter onlangs opgeschort om de Nederlandse economie draaiende te kunnen houden.

Binnen de Rabobank kunnen geïnteresseerden beleggen in aandelen of in certificaten. Aandeelhouders zijn mede-eigenaren van het bedrijf en krijgen ieder jaar dividend uitgekeerd. Het dividend is gebaseerd op de fluctuatie van de waarde van het bedrijf of de winst ten opzichte van het voorgaande jaar. Certificaathouders zijn investeerders in het bedrijf en krijgen ieder kwartaal een vergoeding uitgekeerd. De vergoeding is gebaseerd op een vast rentepercentage en staat dus los van enige vorm van fluctuatie. Het risico bij certificaten is wel dat het bedrijf deze als eerste kan opschorten wanneer het in financiële problemen verkeert. lees verder

De NOW[1] is een regeling om banen en inkomens te beschermen. Hiermee biedt de overheid een tegemoetkoming in de loonkosten voor ondernemingen die omzetverlies lijden door de coronacrisis. Bedrijven die gedurende 3 maanden ten minste 20% omzetverlies lijden, kunnen met terugwerkende kracht vanaf 1 maart 2020 een tegemoetkoming van maximaal 90% van de loonsom krijgen naar rato van de omzetdaling. De NOW geldt voor alle werkgevers die werknemers in dienst hebben die in Nederland sociaal verzekerd zijn. De werkgevers kunnen voor alle werknemers voor wie er loonaangifte gedaan wordt en die verzekerd zijn voor de WW, ZW of WIA, subsidie ontvangen. Binnen 24 weken na afloop van de periode waarover de NOW is toegekend, dient een werkgever vaststelling van de subsidie aan te vragen. In beginsel is hiervoor een accountantsverklaring vereist. Vervolgens zal het UWV binnen een jaar een eindafrekening doen. Die kan hoger of lager uitvallen dan bij de eerste opgave werd verwacht. De NOW loopt via het UWV. Het is mogelijk tot 31 mei 2020 een aanvraag voor toekenning van  subsidie in te dienen. lees verder

Uit art. 3:2 Awb (zorgvuldigheidsbeginsel) komt naar voren dat bestuursorganen bij de voorbereiding van besluiten de nodige kennis omtrent de relevante feiten moeten vergaren en de betrokken belangen moeten afwegen. Bij het vergaren van de vereiste kennis kan het op de weg van een bestuursorgaan liggen om een – liefst onafhankelijke – deskundige c.q. adviseur in te schakelen. Dat een bestuursorgaan dat echter zeker niet altijd hoeft te doen om te voldoen aan de zorgvuldigheidsnorm uit art. 3:2 Awb, is laatst bevestigd door een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van Raad van State van 18 maart 2020.[1] lees verder

In 2050 is heel Nederland aardgasvrij en produceren we nog maar 5% van de broeikasgassen ten opzichte van 1990. In 2030 is een kwart van Nederland aardgasvrij en produceren we nog maar 51% van de broeikasgassen ten opzichte van 1990.[1] Althans, dat is het ambitieuze doel van Nederland en de Europese Unie. Om dit doel te realiseren moeten er ruim 8 miljoen huizen en andere gebouwen getransformeerd worden tot aardgasvrije, liefst zelfvoorzienende, bouwwerken.[2] Een eerste stap is al gezet: het opheffen van de gasaansluitplicht voor netbeheerders. De tweede stap wordt momenteel voorbereid: wetgeving die beoogt alle bouwwerken niet langer te voorzien van aardgas voor de warmtevoorziening. Dit zorgt voor vele vragen onder de inwoners van Nederland, want kan de regering iemand wel dwingen om af te zien van de levering van aardgas  en hem of haar zo eventueel op extra kosten te jagen? Hoe zit het met de contractsvrijheid, één van de hoekstenen van ons civiele recht? Welke uitzonderingen bestaan er op dit moment op de hoofdregel dat nieuwbouw aardgasvrij moet? En omgekeerd: wanneer kan een gemeente verplichten dat ook óúde huizen van het aardgas af moeten? lees verder

De opening van Lelystad Airport is opnieuw uitgesteld, in ieder geval tot november 2021. Een herberekening liet zien dat de stikstofuitstoot op de Veluwe aanzienlijk hoger lag dan eerder berekend met als gevolg dat alsnog een natuurvergunning dient te worden aangevraagd. Dit maakt het indienen van een verzoek tot nadeelcompensatie in zoverre weer iets minder actueel, waarbij meteen een kanttekening geplaatst moet worden in verband met de lopende verjaringstermijn die zich voor een specifiek besluit al spoedig aandient. Desondanks is het goed om te weten hoe deze regeling in elkaar steekt. lees verder

Het Comprehensive Economic and Trade Agreement (CETA) is een handelsverdrag tussen Canada, de Europese Unie (EU) en alle lidstaten van de EU afzonderlijk. Het heeft als doel om de handel tussen Canada en de EU makkelijker te maken door bijvoorbeeld belemmeringen weg te nemen en importtarieven te verlagen, maar voordat het volledig  in werking kan treden moeten eerst alle 27 lidstaten van de EU het handelsverdrag ratificeren. Momenteel ligt het handelsverdrag in Nederland ter ratificatie en op dinsdag 18 februari 2020 heeft de Tweede Kamer met een kleine meerderheid ingestemd. Maar toch houd dit nog geen definitief akkoord in, want ook de Eerste Kamer moet hier mee instemmen. lees verder

Een internationale virusuitbraak, dit keer een coronavirus met de voorlopige naam 2019-nCoV of ‘Wuhan-virus’, teistert een steeds groter deel van de wereld. Eind januari viel in de media te lezen dat dit virus door de Nederlandse overheid officieel is aangewezen als “a-ziekte”. Maar wat houdt dat precies in, en wat zijn eigenlijk de rechten en plichten van de mensen die bij een besmetting betrokken zijn? Kan de overheid bij zo’n uitbraak een (vermeende) patiënt of andere betrokkenen ergens toe verplichten? Het korte antwoord luidt: ja, natuurlijk kan dat. Het recht op lichamelijke integriteit, hoe fundamenteel ook, gaat niet zo ver dat iemand met een beroep daarop de volksgezondheid in gevaar kan brengen. Maar hoe ver kan de overheid gaan in de door haar uit te oefenen dwang? lees verder

Als de VVE een besluit heeft genomen waar u het niet mee eens bent, bijvoorbeeld door misbruik te maken van meerderheidsmacht, dan moet u er snel bij zijn. Iedere belanghebbende heeft één maand de tijd om bij de kantonrechter om vernietiging van zo’n besluit te vragen. Die maand gaat in “na de dag waarop de verzoeker van het besluit heeft kennis genomen of heeft kunnen kennis nemen” (art. 5:130, tweede lid, BW).

Over de vraag wanneer een belanghebbende (meestal een appartementseigenaar) van een besluit “kennis heeft kunnen nemen” ontstaan doorgaans discussies in gevallen waarin de verzoeker niet aanwezig was bij de betreffende VVE-vergadering, en verder ook niemand heeft gemachtigd. Nederland telt zo’n 144.000 VVE’s, maar niet iedere VVE is even actief in het communiceren van besluiten richting haar leden, en daarnaast heeft niet iedereen de tijd om het hele jaar door betrokken te zijn bij de gang van zaken van de VVE. Het komt zodoende dikwijls voor dat een eigenaar rauwelijks wordt geconfronteerd met een besluit dat in het geheel niet in zijn belang is. lees verder