Het is een actueel probleem, bijna wekelijks is in de krant te lezen dat er weer drugsafval is gedumpt op een erf of stuk land. Het aantal dumpingen is in de eerste helft van 2019 gehalveerd ten opzichte van het jaar ervoor. Desalniettemin spreken we nog steeds over 74 dumpingen van drugsafval.[1] Hierbij kunnen vervelende situaties optreden. Niet alleen voor de natuur zijn deze dumpingen extreem schadelijk, ook de volksgezondheid loopt gevaar doordat het grondwater waar wij indirect van drinken erdoor wordt aangetast.[2] Mede om die reden is de gemeente geneigd snel actie te ondernemen om de grond te saneren door de bovenlaag van de grond te laten afgraven. Dit brengt aanzienlijke kosten met zich mee. Het is dan de vraag voor wie uiteindelijk deze kosten zijn.
De wolf in Nederland. Hoe zit het met preventie en schade?
Sinds 2017 is de wolf definitief weer een ‘inwoner’ van Nederland. Dit jaar (2019) blijkt er zelfs een nest te zijn gespot. Steeds vaker wordt hij gesignaleerd. Eerst in het grensgebied met Duitsland, waar deze wolven vandaan lijken te komen, maar later ook verder landinwaarts richting de Veluwe. Dit is leuk voor wildspotters, maar het kan ook nadelige gevolgen met zich meebrengen. Er komen meldingen van afgeslachte schapen, zoals het incident in Zuthem. Zo bleek dat vorig jaar de wolf 44 keer heeft toegeslagen en daarbij 166 schapen heeft gedood.[1]
ARREST OF ASSETS IN THE NETHERLANDS: HOW DOES IT WORK? AN EXPLANATION IN ENGLISH AND RUSSIAN LANGUAGE
АРЕСТ АКТИВОВ В НИДЕРЛАНДАХ: КАК ЭТО РАБОТАЕТ? ОБЪЯСНЕНИЕ НА АНГЛИЙСКОМ И РУССКОМ ЯЗЫКЕ.
If you are a creditor facing difficulties with collecting the debt from a Dutch debtor, you can use the unique Dutch measure of putting an arrest on the assets of the debtor. Even if a creditor has not yet obtained a verdict, that creditor may arrest any assets of his debtor under a pre-judgment attachment or conservatory arrest. The attached assets – which may be any transferable asset, such as tangibles, real estate, shares, as well as any claim of the debtor on a third party – act as security for the creditor’s claim. The purpose of a pre-judgment attachment is to prevent the debtor from frustrating recovery by his creditor (by hiding, moving or alienating assets). An attachment puts serious pressure on the debtor. The debtor will not be allowed to dispose of any attached asset, even if this would be in the usual course of the debtor’s business. If the creditor reasonably fears that the debtor – despite the attachment – will alienate the attached assets, the creditor can also request sequestration of the goods.
Wat is het slapend dienstverband?
Van een slapend dienstverband is sprake wanneer een arbeidsovereenkomst alleen nog maar op papier bestaat. De werkgever en werknemer voeren in de praktijk geen verplichtingen meer jegens elkaar uit. De werknemer werkt in de praktijk niet voor de werkgever en krijgt (na 2 jaar ziekte) geen loon uitbetaald. Het is een non-actieve arbeidsovereenkomst die door een werkgever vaak in stand wordt gelaten met het enkele doel om geen transitievergoeding te betalen aan de werknemer, waar hij recht op zou hebben bij ontslag. Volgens minister Asscher getuigt dit niet van “fatsoenlijk werkgeverschap”.[1]
Permanent verbijf in een recreatiewoning
Tegenwoordig verblijven steeds meer mensen permanent in een vakantiewoning. Dit varieert van chalets op de Veluwe tot kavels in de Oostvaardersplassen waar beperkt overnacht mag worden. Soms gaat dit lang goed, tot de gemeente een brief stuurt waarin wordt vermeld dat er een eind gemaakt gaat worden aan het permanente verblijf en de gemeente gaat handhaven.
Wanneer is permanent wonen toegestaan?
Veel mensen beseffen niet dat het in veel gevallen niet is toegestaan om permanent in een vakantiewoning te verblijven. Wanneer is eigenlijk sprake van permanent verblijf? Volgens de Wet Basisregistratie Personen valt onder iemands woonadres de plaats waar naar redelijkheid te verwachten is dat de persoon het meest zal overnachten [1]. Voorts geeft deze wet aan dat indien iemand gedurende een half jaar twee derde van zijn verblijf in Nederland doorbrengt hij zich binnen 5 dagen na aanvang moet inschrijven in de basisregistratie personen bij de gemeente.[2] Hieruit kan men opmaken dat indien iemand langer dan 4 maanden per half jaar in een vakantiehuis woont, hij of zij zich dient in te schrijven in de basisregistratie personen in de gemeente waarin hij die periode verblijft. De Raad van State heeft verscheidene malen geoordeeld dat de inschrijving in de Gemeentelijke basisregistratie personen een belangrijke aanwijzing is voor iemands hoofdverblijf, maar dit niet doorslaggevend is[3]. Het in mindering brengen van hypotheekrente kan ook een indicatie zijn dat sprake is van permanente bewoning. Andere indicaties zijn: telefoonaansluitingen, verbruiksgegevens nutsbedrijven, het hebben van een huisarts in de gemeente, lidmaatschap van (sport-)verenigingen en de controlegegevens van gemeentelijke controleurs.
Combinatie van twee sancties bij overtreding van het verbod op onderverhuur
In de zaak van de Hoge Raad van 8 september 2017 (zaaknummer ECLI:NL:HR:2017:2275) ging het om de huur van een woonruimte. In de huurovereenkomsten hadden de huurder en verhuurder afgesproken dat het de huurder niet vrij staat om de woning geheel of gedeeltelijk onder te verhuren. Op deze overtreding stond een boete gesteld van driemaal de huurprijs per dag met een minimum van € 45,-. Daarnaast stond in de huurovereenkomst opgenomen dat als de huurder zich schuldig maakt aan verboden onderverhuur, hij alle verkregen inkomsten aan de verhuurder moet afdragen.
Het Gerechtshof Amsterdam diende in deze zaak te beoordelen of de afdrachtverplichting in strijd was met de Europese richtlijn 93/13/EEG. Het doel van deze richtlijn is het beschermen van consumenten tegen oneerlijke bedingen in overeenkomsten met een professionele wederpartij. Het hof onderzocht in deze zaak of ieder afzonderlijk beding oneerlijk was in de zin van de richtlijn. Bij deze beoordeling kwam het hof tot het oordeel dat er geen sprake was van een oneerlijk beding in de zin van de richtlijn. Volgens het hof heeft het beding tot doel om hetgeen de huurder heeft ontvangen in strijd met het onderverhuurverbod weg te nemen. Om die reden was er volgens het hof geen sprake van een onevenredig hoge schadevergoeding.
De huurder gaat in cassatie. De Hoge Raad oordeelt dat het hof een verkeerde toets heeft gehanteerd door het boetebeding en het afdrachtsbeding afzonderlijk te beoordelen. De bedingen hadden volgens de Hoge Raad in samenhang moeten worden beoordeeld. De Hoge Raad verwijst hierbij naar het ‘Radlinger-arrest’. Uit dit arrest volgt dat bij het beoordelen van de vraag of het boetebeding en het afdrachtsbeding onredelijk bezwarend is, rekening gehouden moet worden met het cumulatieve effect van alle bedingen van een overeenkomst. Als blijkt dat de bedingen in samenhang onredelijk bezwarend zijn, dan zal de bepaling als oneerlijk beding aangemerkt worden. Het gevolg hiervan is dat de rechter het beding zal vernietigen en dat de huurder geen boete hoeft te betalen. Tevens ontkomt de huurder aan de winstafdracht. Óf de bedingen in de onderhavige zaak in samenhang onredelijk bezwarend zijn, moet het hof opnieuw gaan beoordelen. De Hoge Raad heeft de zaak terugverwezen naar het hof.
Op grond van bovenstaande jurisprudentie is het aan te bevelen om als verhuurder te controleren of uw huurcontract voor woonruimte in overeenstemming is met de Richtlijn. Hiermee wordt het risico op vernietigbaarheid voorkomen c.q. zoveel mogelijk beperkt.
R. van Domselaar en M. Chakhachiro
De nieuwe Europese privacywetgeving van kracht in 2018
In de Wet bescherming persoonsgegevens zijn de regels op het gebied van gegevensbescherming opgenomen. In deze wet zijn de waarborgen opgenomen die betrekking hebben op de wijze waarop persoonsgegeven kunnen en mogen worden verwerkt. De Algemene Verordening Gegevensbescherming zal de Richtlijn (95/46/EG) vervangen. De inhoud van veel Wbp bepalingen zijn ontleend aan deze richtlijn. [2]
Waarom worden de regels veranderd
Privacywetgeving wordt in het dagelijks (bedrijfs)leven steeds belangrijker. De privacywetgeving beweegt derhalve in zekere mate mee. Als gevolg van de digitalisering van de samenleving is er sprake van een enorme toename in dataverkeer. Daarnaast ontwikkelt de technologie zich razend snel. Dit brengt met zich mee dat er sprake is van toename in het verzamelen en delen van gegevens. Daarnaast zijn de cybercrime risico’s er volop vandaag de dag. Burgers vragen zich in het kader daarvan steeds meer af wat er met zijn of haar persoonsgegevens wordt gedaan. Dit heeft de Europese Commissie ertoe bewogen om op 25 januari 2012 een voorstel in te dienen voor een algemene verordening op het gebied van persoonsgegevens. [3] Volgens de Europese Commissie zullen de nieuwe regels het consumentenvertrouwen en daarmee het bedrijfsleven een impuls geven. [4]
Om wat voor gegevens gaat het
Bij de verwerking van de gegevens gaat het om de persoonsgegevens en bijzondere persoonsgegeven. Persoonsgegevens zijn alle gegevens over een geïdentificeerd of identificeerbaar natuurlijk persoon, zoals naam, adres, woonplaats, een IP-adres, telefoonnummers en facturen. Onder bijzondere persoonsgegevens vallen de gevoelige gegevens van burgers, zoals gegevens over iemands ras, godsdienst, politieke voorkeur, gezondheid en ziekte, strafrechtelijk verleden, lidmaatschappen en Burgerservicenummers.[5]
Voor wie geldt de AVG
De AVG is van toepassing als de dataverstrekker (de persoon) en/of de dataverwerker (de organisatie) in Europa woonachtig/gevestigd zijn. Dat betekent dat alle bedrijven in de Europese Unie moeten voldoen aan de verordening. Alle bedrijven werden geacht om vanaf 25 mei 2016 hun bedrijfsvoering in overeenstemming te brengen met de GDPR. Bedrijven kregen daarvoor twee jaar de tijd.
Wat betekent de AVG voor uw bedrijf
Als de AVG van toepassing is krijgen organisaties die persoonsgegevens verwerken meer verantwoordelijkheden. Organisaties moeten kunnen aantonen dat zij zich aan de wet houden. Zo moet u bijvoorbeeld kunnen aantonen dat een verwerking aan de belangrijkste beginselen voldoet, zoals rechtmatigheid, transparantie, doelbinding en juistheid. Daarnaast moet u kunnen laten zien dat u zowel de juiste technische als organisatorische maatregelen hebt genomen om de persoonsgegevens te waarborgen. Hierbij kan gedacht worden aan de pseudonimisering en versleuteling van persoonsgegevens.
Tevens zal het aanstellen van een functionaris voor de gegevensverwerking (FG) vanaf 25 mei 2018 voor een aantal organisaties verplicht worden. De FG houdt binnen een organisatie toezicht op de toepassing en naleving van de AVG.
Voldoet u aan de verantwoordingsverplichtingen
U heeft een verantwoordingsverplichting over uw gegevensverwerking indien de Autoriteit Persoonsgegevens daarom vraagt. Het is daarom belangrijk dat u vanaf 25 mei 2018 voldoet aan de verantwoordingsverplichtingen. In de AVG staan een aantal verplichte maatregelen die u dient te treffen om al uw processen & systemen op de AVG te hebben aangepast
- Het bijhouden van een register van verwerkingsactiviteiten;
- Het uitvoeren van een data protection impact assessment (DPIA)
- Het bijhouden van een register van datalekken die zijn opgetreden;
- Het aantonen dat een betrokkene daadwerkelijk toestemming heeft gegeven voor een gegevensverweking wanneer u voor een verwerking toestemming nodig heeft;
- Voor sommige organisaties geldt dat zij verplicht zijn om een FG aan te stellen. [6]
Extra maatregelen
Tot slot kunt u nog een aantal extra maatregelen treffen. Deze extra maatregelen zijn weliswaar niet verplicht, maar zij helpen u om aan de toezichthouder te laten zien dat u voldoet aan de eisen van de AVG
Verkrijger onder eigendomsvoorbehoud kan een onvoorwaardelijk pandrecht vestigen
De zaak Rabobank / Reuser
Kwekerij Revadap B.V. (hierna: Revadap) heeft in 2008 Meteor Systems B.V. (hierna: Meteor) opdracht gegeven tot het vervaardigen en leveren van een teeltsysteem.
De tussen Revadap en Meteor toepasselijke algemene verkoopvoorwaarden hielden in dat het eigendom van het geleverde pas op Revadap zou overgaan nadat deze aan Meteor al het door haar verschuldigde zou hebben voldaan.
In december 2008 sloot Revadap met de Rabobank een financieringsovereenkomst waarbij zij de bank een aantal zekerheden verstrekte, waaronder een pandrecht op alle huidige en toekomstige inventaris en voorraden.
Op 24 november 2009 is Revadap in staat van faillissement verklaard. Op dat moment diende Revadap nog een deel van het koopbedrag te betalen aan Meteor.
De Rabobank heeft aan Meteor ter voldoening van haar restantvordering op Revadap met rente en kosten € 135.000,- betaald, waartegenover Meteor finale kwijting heeft verleend en haar eigendomsvoorbehoud heeft prijsgegeven.
De curator stelt dat de Rabobank zich ten onrechte beroept op haar pandrecht en het teeltsysteem in de boedel zou zijn gevallen.
De rechtbank en het hof stellen de curator in het gelijk. Zij oordelen dat het geleverde teeltsysteem voor Recadap slechts een toekomstige zaak betrof. Volgens de rechtbank en het hof heeft Revadap haar beschikkingsbevoegdheid verloren op het moment dat zij failliet ging. Art. 35 lid 2 Fw brengt dan met zich dat het ten gunste van de bank gevestigde pandrecht in de boedel viel en door de bank niet meer kon worden ingeroepen.
Rabobank gaat in cassatie. De Hoge Raad stelt de Rabobank in het gelijk en oordeelt dat – zolang de voorwaarde niet is vervuld – zowel de vervreemder als de verkrijger voorwaardelijk eigenaar is en over hun voorwaardelijk recht kunnen beschikken. Derhalve komt bij een vestiging van een pandrecht door de koper onder eigendomsvoorbehoud een onvoorwaardelijk pandrecht te rusten op het voorwaardelijke eigendomsrecht van de koper:
“4.2.3 Het aldus door de wetgever beoogde systeem brengt mee dat de verkrijger onder eigendomsvoorbehoud als bedoeld in art. 3:92 lid 1 BW uit hoofde van de voltooide levering een positie verkrijgt waarin de uitgroei tot een onvoorwaardelijk eigendomsrecht uitsluitend nog afhankelijk is van de vervulling van de opschortende voorwaarde, welke wordt bewerkstelligd door voldoening van de (restant)prestatie. Zolang de voorwaarde niet is vervuld, zijn zowel de vervreemder als de verkrijger voorwaardelijk eigenaar, de vervreemder onder ontbindende voorwaarde en de verkrijger onder opschortende voorwaarde, en is hun beider beschikkingsbevoegdheid ten aanzien van de desbetreffende zaken dienovereenkomstig beperkt. De verkrijger onder eigendomsvoorbehoud kan zijn voorwaardelijk eigendomsrecht dan ook slechts onder diezelfde voorwaarde vervreemden of bezwaren (art. 3:84 lid 4 BW), op de wijze voorzien voor de levering, respectievelijk bezwaring, van de zaken zelf. Wordt een pandrecht – overeenkomstig het bepaalde in art. 3:236 lid 1 of art. 3:237 lid 1 BW – op het voorwaardelijk eigendomsrecht gevestigd, dan ontstaat met voltooiing van de vestigingshandeling een onvoorwaardelijk pandrecht op het voorwaardelijk eigendomsrecht.”
Tot slot oordeelt de Hoge Raad dat – wanneer de voorwaarde in vervulling gaat – het pandrecht van rechtswege op de zaak komt te rusten. Een tussentijds faillissement van de verkrijger onder eigendomsvoorbehoud staat daaraan niet in de weg.
“Naar hiervoor in 4.2.2 en 4.2.3 is overwogen, moet een door de schuldenaar vóór zijn faillissement gevestigd pandrecht op een voorwaardelijk eigendomsrecht als bedoeld in art. 3:92 lid 1 BW, als een onvoorwaardelijk pandrecht op een bestaand goed worden aangemerkt, waarvan de ‘levering’ (vestiging) reeds is voltooid voordat het faillissement intreedt. Derhalve zijn geen nadere beschikkingshandelingen van de schuldenaar meer nodig. Dit brengt mee dat de art. 35 lid 1 en lid 2 Fw in zodanig geval toepassing missen. Wordt de opschortende voorwaarde waaronder de zaken aan de schuldenaar zijn overgedragen na het intreden van het faillissement vervuld – doordat de resterende prestatie wordt voldaan –, dan groeit het pandrecht van rechtswege uit tot een pandrecht op de volle eigendom van de desbetreffende zaken en daarmee op die zaken zelf.”
Gevolgen voor de praktijk
Op grond van bovengenoemd arrest is een eind gekomen aan de discussie of een verkrijger onder eigendomsvoorbehoud het goed kan vervreemden en bezwaren. De Hoge Raad oordeelde dat een onvoorwaardelijk pandrecht gevestigd kan worden op een zaak die onder eigendomsvoorbehoud is geleverd.
De benadering van de Hoge Raad heeft tot gevolg dat de verkrijger van een zaak – die onder eigendomsvoorbehoud is geleverd – een hogere lening zal kunnen afsluiten, omdat hij een onvoorwaardelijk pandrecht kan laten vestigen op dit goed. Dit geldt temeer nu de Hoge Raad heeft geoordeeld dat de pandhouder – na het faillissement van de pandgever – het restant van de koopprijs kan voldoen, waardoor hij zijn pandrecht kan inroepen jegens anderen.
Mr. R. van Domselaar